THE DEVILS TRILL BY VANESA MAE...

 Բարությանը պատասխանիր բարությամբ,իսկ չարությանը՝ արդարությամբ:


 Ամենամեծ փառքը նրա մեջ չէ,որ երբեք սխալ չգործես,այլ նրա մեջ է,որ ամեն ընկնելուց կարողանաս վեր բարձրանալ:

 Մահվան վախը գալիս է կյանքի վախից: Լիարժեք ապրող մարդը պատրաստ է մահվան ցանկացած պահի...

Ամեն բարձունք տառապալից է: Վերածնունդը ցավալի է: Սակայն առանց տառապելու ես չէի լսի երաժշտությունը: Տառապանքները օգնում են հնչել երաժշտությանը:

Հիշիր.անհաղթահարելի խնդիրը,հակասությունը ստիպում են քեզ անցնել ինքդ քո վրայով, ինչը նշանակում է աճել, ապա թե չես կարող հաղթահարել դրանք:

Երբ մենք գիտակցենք մեր դերը երկրի վրա, թեկուզև ամենահամեստ և աննշան դերը, միայն այդժամ երջանիկ կլինենք: Այդժամ մենք կարող են հանգիստ ապրել և մահանալ, քանի որ այն, ինչն իմաստավորում է կյանքը, իմաստավորում է նաև մահը:


Մենք անմահություն չենք պահանջում: Սակայն մեզ անտանելի է տեսնել, թե ինչպես են արարքներն ու իրերը հանկարծակի կորցնում իրենց իմաստը: Այդժամ հայտնաբերվում է մեզ շրջապատող դատարկությունը:

Մարդ դառնալու համար շատ բան պետք է վերապրել:

Աշխարհի արժանապատվությունը կարող է փրկվել միայն մի դեպքում. Եթե հիշենք դրա մասին: Իսկ այդ արժանապատվությունը կազմված է երեք բանից. գթասրտությունը, գիտելիքի հանդեպ սերը և քո ներսի մարդու հանդեպ հարգանքը:

Մարդը միայն հարաբերությունների հանգույց է և միայն հարաբերություններն են կարևոր մարդու համար:

Պատերազմը իրական սխրանք չէ, պատերազմը սխրանքի փոխնակն է: Սխրանքի հիմքում կապերի հարստությունն է, որոնք ստեղծվում են, խնդիրներն են, որոնք դրվում են և բարձունքներն են, դեպի որոնց մղվում են: Ղուշ կամ գիր խաղը սխրանք չի դառնա, նույնիսկ եթե դրանում կենաց մահու գինը դրվի: Պատերազմը սխրանք չէ: Պատերազմը հիվանդության պես մի բան է:

Ճշմարտությունն այն է, ինչը պարզեցնում է աշխարհը, այլ ոչ թե այն, ինչը քաոս է ստեղծում, այն բազմազանությունից ընդհանուրը առանձնացնող լեզուն է:

Երբ թույլ ես տալիս քեզ վարժեցնել, հետո կարող է և արտասվես:

Եթե ինքս ինձ խղճալով ես իմ դժբախտությունները դաժան ճակատագրով եմ բացատրում, ես ինձ ենթարկեցնում եմ այդ ճակատագրին, եթե ես դրանք վերագրում եմ դավաճանությանը, ես ինձ ենթարկեցնում եմ այդ դավաճանությանը, սակայն երբ ես ամբողջ պատասխանատվությունը վերցնում եմ ինձ վրա, դրանով իսկ հաստատում եմ իմ մարդկային հնարավորությունները:

Չնայած մարդկային կյանքը գին չունի, մենք միշտ այնպես ենք վարվում, կարծես ավելի արժեքավոր բան կա:

Չենք կարող մեծ բաներ անել, միայն փոքր բաներ` մեծ սրտով...

Երբեք չենք իմանա` ի’նչ ազդեցություն ունի մի պարզ ժպիտը:

Հավատարիմ եղիր փոքր բաներում, որովհետև դրա մեջ է քո ուժը:

Երջանկությունը աղոթք է:

Երջանկությունը սեր է:

Երջանկությունը մաքուր սերն է,որով կարող ենք գերել հոգիները:

Մարդիկ աշխարհում կարող են տարբեր տեսք ունենալ, տարբեր կրոն, տարբեր դաստիրակություն կամ դիրք, բոլորը նույնն են : Բոլորը սիրելու մարդիկ են: Բոլորը սիրո քաղց ունեն...

Շատերն են խոսում աղքատների մասին.քչերն են խոսում նրանց հետ:

Տվեք ձեր ձեռքերը ծառայելու և ձեր սիրտը սիրելու:

Մարդիկ անխոհեմ են,անտրամաբանական եվ եսակենտրոն,սիրիր նրանց ամեն դեպքում: 

Երբ բարիք ես գործում,մարդիկ քեզ կմեղադրեն անձնասիրության հետին նպատակների մեջ,բարիք գործիր ամեն դեպքում:

Եթե հաջողակ ես եվ կեղծ ընկերներ եվ թշնամիներ ես վաստակում,հաջողիր ամեն դեպքում:

Բարիքը, որն անում ես, վաղը կմոռացվի,բարիք գործիր ամեն դեպքում:

Ազնվությունը եվ անկեղծությունը քեզ խոցելի են դարձնում,ազնիվ եվ անկեղծ եղիր ամեն դեպքում:

Տարիներ շարունակ քո կառուցածը մեկ գիշերում կարող է կործանվել, կառուցիր ամեն դեպքում:

Մարդիկ իսկապես օգնության կարոտ են,բայց եթե օգնես նրանց,կարող են քեզ վրա հարձակվել,օգնիր մարդկանց ամեն դեպքում:

Տո`ւր աշխարհին քո ունեցած ամենալավը եվ կփշրեն քո ատամները,

Տո`ւր աշխարհին քո ունեցած ամենալավը Մի’ սպասիր առաջնորդների, ի’նքդ գործիր...

Monaxos...violin version by Tigran Petrosyan 

EAST MOTIVIES  BY TIGRAN PETROSYAN...

Լավը կամ վատը համեմատական բնորոշիչներ են միայն: Պետք չէ համեմատվել ու չափվել նման չափանիշներով: Պետք է գիտակցել միայն ակնկրնելիությունը: Այն երբեք չի համեմատվում...

Ես խնդրեցի Աստծուն, որ վերցնի իմ հպարտությունը, բայց Նա ասաց.
- Ո’չ, հպարտությունը չեն վերցնում, դրանից հրաժարվում են:
Ես խնդրեցի Աստծուն, որ տա ինձ համբերություն, Նա մերժեց.
- Համբերությունը ձեռք են բերում փորձությունների ժամանակ: Այն չի տրվում, այն վաստակում են:
Ես խնդրեցի Աստծուն, որ ինձ պարգևի երջանկություն, բայց մերժվեցի: Աստված ասաց.
-Տալիս եմ քեզ օրհնություն: Կլինես երջանիկ, թե` ոչ, կախված է քեզանից:
Ես խնդրեցի Աստծուն վերցնել իմ ցավերը, Նա ինձ մերժեց.
- Տանջանքները մարդուն ուղեկցում են դեպի Ինձ:
Ես խնդրեցի Աստծուն, որ իմ հոգին «մեծացնի», «աճեցնի», դարձյալ մերժվեցի: Աստված ասաց.
- Հոգին ինքը պիտի «մեծանա» և «աճի»:
Ես խնդրեցի Աստծուն, որ ինձ սովորեցինի սիրել այնպես, ինչպես Ինքն ինձ սիրեց: Աստված ասաց.
- Վերջապես հասկացար, թե ինչ է պետք խնդրել:
Ես խնդրեցի… Աստված ինձ համապատասխան փորձություն ուղարկեց, որ կոփվեմ:
Ես խնդրեցի իմաստություն, և Աստված ուղարկեց խնդիրներ ու բարդություներ, որոնց վրա պետք էր գլուխ կոտրել:
Ես խնդրեցի քաջություն: Նա ինձ վտանգավոր իրավիճակներում կանգնեցրեց:
Խնդրեցի սեր, Աստված ինձ մոտ ուղարկեց կարիքավորներին, խեղճերին, որբերին, անտուն լքվածներին, նրանց, ովքեր իմ օգնության կարիքն ունեին:
Ես խնդրեցի բարություն ու կարեկցանք, և Աստված ինձ տվեց հնարավորություն:
Չստացա նրանից, ինչ ես էի ուզում, բայց ստացա այն ամենը, ինչ պետք էր ինձ:
Աստված լսեց իմ աղոթքը…

Мне часто говорят, что я другая,

Что сильно отличаюсь от толпы,

Что у меня душа иная 

И необычные черты. . .

Отвечу,правы не такая!

Я через многое прошла,

Согласна очень молодая, 

Но жизнь преподала сполна…

Нет я не жалуюсь ну что вы,

Я благодарна вопреки …

Пути Господни неисповедимы

И прочертили мне пути...

BY ADRIANNA RAY...

 

Մարդիկ միշտ էլ փնտրել են երջանկության բանալին, շատերը գտել են, ոմանք` ոչ, իսկ ոմանք էլ գտնելով, չեն էլ գիտակցել ինչ է այն, անտեսել են ու կրկին շարունակել փնտրել...

Եթե աշխարհիս ճանապարհները

Լինեին միակողանի լոկ գալու համար

Եվ ոչ գնալու...

Դու ինձ կարող ես հիմա չլսել.

Եվ մի էլ լսիր.

Գնա,

Որ ինքդ նույնը հասկանաս

Եվ հասկանալով նաև հասկացնես,

Որ աշխարհումս ճշմարտությունը չի հետազոտվում,

Ճշմարտությունը ապրվում է լոկ:

- Բարի ճանապարհ.

Կյանքի վճռական բոլոր պահերին

Միշտ էլ լռում են մի քանի րոպե.

Այդպես է նաև ճանապարհելիս.

Եվ կարճ են խոսում ճանապարհելիս

Նաև հապշտապ.

Ահա թե ինչու հոգուս խորքերում ու լեզվիս վրա

Բազմակետերն են խոսքերին հաղթում,

Եվ ինչ - որ զեռուն բառեր են վխտում-

<<Իհարկե... Սակայն... և այսուհանդերձ>>...

Եվ այսուհանդերձ, թերևս գուցե 
-Բարի ... վերադարձ...

Это было наверно давно -
Подошел и присел у огня,
и поднес мне плохое вино
Человек не любивший меня.
Он шутил и кривлялся как бес,
Все святое браня и кляня,
О как ловко он в душу залез -
Человек не любивший меня.
Это он оттолкнул всех друзей,
Что мне были родней чем родня
И рассорил с любимой моей -
Человек не любивший меня.

Он со мною кутил по ночам,
Мелочишкой последней звеня,
И к безделью меня приучал -
Человек не любивший меня.
Он твердил мне - талант пустяки,
Надо только вскочить на коня,
и внушал мне пустые стихи -
Человек не любивший меня.
Я давно бы расправился с ним,
Он не прожил бы даже и дня -
Если б не был он мною самим -
Человек не любивший меня.

Александр Домогаров

                                              Աստված իմ ,ես չեմ խնդրում հրաշքներ ու տեսիլքներ,ես խնդրում

 եմ ուժ՝ամեն օրվա համար:Սովորեցրու ինձ փոքրիկ քայլերի արվեստը:

Խնդրում եմ քեզանից չափավորություն և զսպվածություն ,

որպեսզի իմ կյանքի ընթացքում չթռչեմ ու չսողամ ,այլ 

կարողանամ ծրագրել իմ օրը՝օրվա ընթացքում ,կարողանամ 

տեսնել բարձրունքներն ու հեռուները:

Օգնիր ինձ հասկանալ ,որ երազանքները չեն կարող 

օգնել. ոչ անցյալի   և ոչ էլ ապագայի մասին երազանքները: 

Օգնիր ինձ լինել այստեղ և հիմա,ընդունել այս րոպեն 

որպես ամենակարևորն ու գլխավորը:Պահպանիր ինձ 

այն միամիտ հավատից,որ այս կյանքոււմ ամեն ինչ պետք է

 հարթ լինի:Տուր ինձ հստակ գիտակցություն ,որ դժվարությունները,ձախողումները,պարտությունները 

և անհաջողությունները 

կյանքի բնական բաղադրիչ մասն են ,որոնց շնորհիվ մենք 

 աճում ենք  ու հասունանում :

Հիշեցրու ինձ ,որ հաճախ սիրտը վիճում է բանականության հետ:

Անհրաժեշտ պահին ուղարկիր ինչ-որ մեկին ինձ մոտ ,ով 

քաջություն կունենա ասել ինձ ճշմարտությունը,ասել ինձ սիրելով:

Ես գիտեմ ,որ շատ խնդիրներ որոշվում են ,երբ ոչինչ չես 

ձեռնարկում :Այդ դեպքում

 տուր ինձ համբերություն :Դու գիտես,թե մենք ինչքան շատ ենք

 զգում ընկերության կարիք:Թույլ տուր արժանի լինել ճակատագրի

 հրաշալի և քնքուշ  այդ նվերին:

Դարձրու ինձ մարդ ունակ ՝թակելու այն դռները,որոնք 

ամենաներքևում են:

Պահպանիր ինձ այն վախից ,որ ես կարող եմ ինչ-որ բան բաց 

թողնել այս կյանքում:

Տուր ինձ ոչ թե այն ,ինչ ես եմ խնդրում ինձ համար ,այլ

 այն ,ինչն իսկապես 

անհրաժեշտ է ինձ:

Եվ խնդրում եմ նորից ՝սովորեցրու ինձ փոքրիկ

 քայլերի արվեստը:

Լեոնարդո դա Վինչին (իտալերեն՝ Leonardo di ser Piero da Vinci) (Ապրիլ 15, 1452 - Մայիս 2, 1519) վերածննդի իտալացի գեղանկարիչ, քանդակագործ, ճարտարապետ, երաժիշտ, գրող, 

մաթեմատիկոս, մեխանիկ, քաղաքագետ և գյուտարար։ 

 .

 Նա ծնվել է Ֆլորենցիայից ոչ հեռու գտնվող Վինչի քաղաքի մոտակա Անկավինո գյուղակում։ Լեոնարդոյի հայրը` 25-ամյա նոտար Պիերոն էր, իսկ մայրը` Կատերինան, գեղջկուհի էր, որի մասին գրեթե ոչինչ հայտնի չէ...

 Չնայած Լեոնարդոն ապօրինի ծնված երեխա էր, սակայն Պիերոն անմիջապես ճանաչել է հայրությունը և նույնիսկ ներկա գտնվել իր որդու կնքման արարողությանը։ Ծննդից հետո Լեոնարդոյին մոր հետ միասին ուղարկում են Անխիանո գյուղ, որտեղ վերջինս բնակվում է շուրջ 4 տարի, որի ընթացքում Պիերոն ամուսնանում է իր չորս կանանցից առաջինի հետ։ 16 տարեկան այդ աղջնակը սոցիալապես ավելի բարձր դիրք էր գրավում, քան Լեոնարդոյի մայրը, սակայն, դժբախտաբար, վերջինս անպտուղ էր։ Հավանաբար հենց այդ պատճառով էլ Պիերոն ընդունում է որդուն իր տանը, որտեղ Լեոնարդոն սկսում է ապրել մեծաքանակ հարազատների հետ միասին։ Այդ շրջանի հետ է կապված Լեոնարդո-գեղանկարչի ստեղծագործության ծաղկումը։

 Ինժեներ, տեխնիկ, անատոմ, հեռանկարի մասնագետ Լեոնարդոն բազմակողմանիության ինչ-որ հրաշք դարձավ:

 Նկարիչը, չհանդուրժելով անարդարությունը, գժտություններն ու անմիաբանությունը, իր ողջ կյանքում ստիպված էր թափառել. աշխատել է Միլանում, Ֆլորենցիայում, Հռոմում, Վենետիկում:

Նյութական իսկական ապահովվածություն նա Իտալիայում երբեք չունեցավ, այնպես, ինչպես ունեին Տիցիանը, Ռաֆայելը,Միքելանջելոն ...

Добавьте подпись

1517 թ.-ին Ֆրանսուա I թագավորի հրավերով, որպես «թագավորական առաջին նկարիչ, ճարտարապետ և մեքենաշինարար», տեղափոխվել է Ֆրանսիա, որտեղ ապրել է մինչև կյանքի վերջը: Նախագծել է Տուր–Բլուա–Սաոն ոռոգման ջրանցքը և ճարտարապետական գլուխգործոց Շամբորի դղյակը: 

:

 Նրա տարերքը ստեղծագործությունն էր, իսկ մեթոդը` գիտական հետազոտությունն ու ստացված արդյունքների ստուգումը փորձի միջոցով: Լեոնարդոն ոչինչ չէր հորինում և ոչինչ հիշողությամբ չէր նկարում: Նա ասում էր .«Այն վարպետը, որը իրեն կներշնչի, թե կարող է իր հիշողության մեջ պահպանել բնության բոլոր ձևերն ու ստեղծագործությունները, ինձ վերին աստիճանի տգետ կթվար, քանզի բնության ստեղծագործություններն անվերջ են, իսկ մեր հիշողությունն այնքան անսահման չէ, որ ամեն ինչի բավարարի»:

Վերածննդի դասական արվեստը սկսվում է Լեոնարդոյով: 

 

 1519 թվականի ապրիլի 23-ին նա մարդ ուղարկեց նոտարին կանչելու և թելադրեց իր կտակը: Կտակի ամենակարևոր կետն այն էր, որ բոլոր ձեռագրերը, որպես սեփականություն, անցնում էին Ֆրանչեսկո Մելցիին, «միլանցի ազնվականին»...

 Եղբայրները ստացան Ֆլորենցիայում պահպանվող 400 սկուդին և Ֆիեզոլյան կալվածքը, որը նա դատարանի միջոցով նրանցից վերցրել էր 1507 թվականին: Մի քանի օր անց` 1519 թվականի մայիսի 2-ին Լեոնարդոն, ինչպես վայել է բարի կաթոլիկին, հաղորդություն ընդունեց և վախճանվեց: Երկու օր հետո նրան թաղեցին Ամբուազի եկեղեցիներից մեկում:

  Նրա գրական երկերի մեծագույն մասը հավաքված է խոշոր գրապահոցներում` Փարիզում, Բրիտանական թանգարանում, Վինձորի գրադարանում, Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարանում, Միլանի Ամբրոզիանում և այլուր: Դրանց զգալի մասը հրատարակված է:

 Ըստ որոշ ուսումնասիրողների, ենթադրվում է, որ 1481-1482 թթ. Լեոնարդոն այցելել է Կիլիկյան Հայաստան։ Լեոնարդո դա Վինչիի «Հայկական նամակներ» ձեռագրում նկարագրված են հայկական բնաշխարհի տեսարաններ, նշված է Հայաստանի մասին գիրք գրելու նրա մտադրության մասին: Նկարչի` Հայաստանում լինելու ենթադրությանն իրական հիմք են տալիս նաև Էջմիածնի Մայր Տաճարի, Բագարանի Կաթողիկեի, Սուրբ Հռիփսիմե եկեղեցու, Իրինդի և Ավանի եկեղեցիների նրա էսքիզները: Նա ծանոթ է եղել և օգտագործել է հայկական կավ ներկը:

 Լեոնարդո դա Վինչիի ձեռագրերում հայտնաբերել են թռչող ապարատի, սուզանավի, ավտոմատ ջուլհակահաստոցի և ուղղաթիռի գծագրեր, ջրանցքների, մետաղահալման վառարանների ու գլոցահաստոնների, տպագրական հողափոր մեքենաների նախագծեր։ Լեոնարդոն մահից հետո թողել է 7000 ձեռագիր էջ, որոնք մինչև օրս լիովին չեն ուսումնասիրվել:

...նրա անունը հիշատակվում է իր ժամանակի 5 խոշորագույն նկարիչների շարքում` Մանտենիա, Ջորջոնե,Լեոնարդո, Ռաֆայել, Միքելանջելո: 

 Ամենահայտնի ստեղծագործություններն են «Մոնա Լիզան» («Ջոկոնդա», Լուվր, Փարիզ) և «Խորհրդավոր ընթրիքը»: Մոնա Լիզան պատկերված է բնապատկերի մեջ. հեռավոր սարերը, երկինքը, գետը, ծառերն ասես տարածված են մշուշում: Նկարչի համար բնությունն ու մարդն անբաժանելի են: Դրա վկայությունն է նաև «Աստվածամայրը քարանձավում» (1483–94 թթ.) կտավը, որի կերպարները նույնպես բնապատկերի մեջ են և ստեղծում են յուրահատուկ հուզական միջավայր:

Լեոնարդոն ռեալիստ էր: